Segðu mér allt, end ópen jor hart!

Haukurinn er skrifandi. Fátt er að frétta af vígvelli þeim er danmörk heitir. Haukurinn og frú sækja menntun, elda, sofa og standa í uppvaski.

Haukurinn kaus að veita degi heilags Valentínusar enga athygli þar eð téður dagur er af kaþólsku bergi brotinn og í núverandi mynd ættaður frá bandaríkjum norður-ameríku. Haukurinn telur sig eigi til hvorugs þessara hópa og mun því eigi halda upp á hann. Hauknum er spurn hvort að þessi þróun í útfærslu amerískra siða, venja og hátíðisdaga eigi engan enda að taka. Land elds og ísa hefur verið undirlagt í allskyns uppákomum sem allar eiga rætur sínar að rekja til BNA, þ.á.m. hrekkjavaka, valentínusardagurinn og þakkargjörðarhátíðin. Það er hreinlega forkastanlegt að landar vorir séu einatt að reyna að selja okkur útjaskaðar hátíðir annarra þjóða. Haukurinn veltir því fyrir sér hvenær komi að Ramadam, afmælishátíð Japanska keisarans (sem er 23. desember og því þyrfti heilagur Þorlákur að víkja úr sæti) eða degi heilagrar þrenningar sem haldið er upp á að sið grísk-kaþólsku rétttrúnaðarkirkjunnar.

Haukurinn sá í fréttaritum að heiman að búið sé að velja evróvisjónfara Íslands, og að sá hinn sami verði Jónsi í svörtum fötum. Haukurinn verður að viðurkenna að honum er illmögulegt að skilja hvers vegna RÚV getur eigi ákveðið sig hvernig skuli fara að þessu vali. Síðasta ár minnir Haukinn endilega að Girbitta hafi borið sigur úr býtum í einskonar forkeppni sem byggt var á þátttöku almennings. Haukurinn skorar á RÚV að ákveða sig endanlega um hvort skuli valið því öll þessi óvissa skapi ekkert annað en óvilld almennings.

Haukurinn hefur talað!